We gaan eerst een week terug in de tijd. Het weekend van 1 december stond voor uw verslaggever in het teken van de Goed Heiligman en gedichten moesten nog worden geschreven. U zult begrijpen dat de familiebanden boven een verslag zijn gegaan.
De studenten uit Groningen waren op bezoek in ons mooie Omnisport, dat door velen toch steeds als imponerend wordt ervaren. Namens heren 3 konden wij op versterking rekening van Lars Aalders, Sander den Hollander en Michael van Zeist. Zij begonnen wel alle drie op de bank, wat betekent dat er met dezelfde basis werd gestart. Romeo Tuinman met Michiel van Dorsten, Rik Aalders, Marcel Jansen, Justin Sombroek, Sjoerd Aalders en libero Jeroen van der Linden.
In een matige wedstrijd van twee kanten gaat het redelijk gelijk op tot Michiel van Dorsten aan service komt. Een paar harde ballen maken het verschil en Rik Aalders zorgt ervoor dat blokkerend de boel dicht zit. Zonder echt spectaculair volleybal en eigenlijk teveel fouten wordt de eerste set gewonnen. De tweede set is eigenlijk vergelijkbaar met de eerste en ook nu wordt het verschil boven de 16 gemaakt. Donuts maakt net teveel fouten en wij blijven rustig ons eigen spel spelen.
De derde set lijkt ook weer een kopie te worden maar nu maken de studenten het verschil goed en wordt het spannend. Op 23-23 scoren we echter gewoon onze side out en de eerste kans op eigen service wordt gelijk verzilverd.
De laatste set, Donitas heeft het opgegeven en we kunnen dan ook niet echt meer spreken van een wedstrijd. Tijd om Michael van Zeist zijn debuut te laten maken op het midden. Weer een nieuw talent die aan de poort rammelt en elke week zijn waarde bewijst voor het derde. Door het eenzijdige verloop komt hij nog weinig voor in het spel, tot set point. Een goede pass mag hij afmaken, maar Michael wil laten zien da hij ook kan blokkeren. Een veeg bal zorgt ervoor dat de bal gaat naar oud Dynamo speler Jisse Diekerhof en die vindt Michael op zijn weg. We mogen met recht spreken van een kill block en we mogen ook weer 5 punten bijschrijven.
Dan de uit wedstrijd in Slagharen, tegen de plaatselijke trots Side Out. Op papier een wedstrijd die moet resulteren in een 4-0 overwinning, de underdog positie schromen de heren dan ook niet in hun voorbeschouwing. Helaas zal deze wedstrijd anders uitpakken en krijgen we de deksel op onze neus voor onze smalle selectie.
Aanvullingen kunnen helaas niet meer in verband met hun eigen verplichtingen. Sjoerd Aalders heeft de hele week ziek op bed gelegen, maat moet toch spelen. Samen met de vertrouwde basis als in de vorige wedstrijden wordt er dan ook gestart. Al snel blijkt dat het thuis team niet onderschat mag worden en vooral blokkerend en verdedigend erg sterk spelen. Hoewel we een klein verschil maken, loopt Side out weer op ons in. Boven de twintig zijn wij altijd op ons best en dit keer is het Marcel Jansen die twee keer achter elkaar onpasseerbaar blijkt aan het net. Hij maakt 23-23 en 23-24 en de laatste bal is voor Michiel van Dorsten.
De tweede set gaat een stuk makkelijker en vooral de middens laten van zich spreken, Rik Aalders scoort een aantal mooie ballen en Marcel Jansen blijft de ballen blokkeren. Romeo Tuinman blijkt ook aardig te kunnen blokkeren en de set wordt relatief makkelijk gewonnen.
Set nummer drie lijkt een kopie te wordenvan de tweede set, maar helaas blijkt Side Out de sterkste boven de twintig dit keer. Een 22-19 voorsprong wordt uit handen gegeven, doordat de goede blokkering van het thuis team niet gepasseerd kan worden. Aanvallend zijn we niet in onze normale doen en doordat Sjoerd Aalders op zijn tandvlees loopt na twee sets spelen we eigenlijk met 5 man. Een pass fout van Sjoerd zorgt voor het einde van de set.
Hier staan we toch even van te kijken en dat kijken duurt erg lang. We lopen de hele set achter de feiten aan en Side Out ruikt bloed. Ze worden nog fanatieker, gesteund door het trommelende thuispubliek komen we niet ons eigen spelen en halen te weinig spelers hun niveau. Wanneer de twintig wordt bereikt vinden we het genoeg geweest en geven we, veel te laat, gas. We komen nog aardig terug, maar het verschil is net iets te groot.
Een vijfde set moet worden gespeeld om een winnaar aan te wijzen. Met een kleine achterstand wordt er nog gewisseld, maar dan is het weer Marcel Janssen die een belangrijk kill block zet. Michiel van Dorsten slaat dan toch een paar belangrijke ballen binnen en Jeroen van der Linden zit twee keer achter elkaar precies op de goede plek. Daarmee behouden we onze ongeslagen reeks, al voelt het wel als erg dure punten.
Volgende week de kraker tegen de mannen uit Barneveld, in de voorbereiding hadden ze nog niks te vertellen. Maar, zoals ze dat zelf aangeven, dat heeft ze aardig op scherp gezet en aangezien ook zij dure punten hebben laten liggen spelen er twee teams die wat goed te maken hebben. Een kijktip dus! Laten we hopen en er van uitgaan dat we dan de wedstrijd niet meer hoeven te beginnen met één minuut stilte. Los van het tragische verlies en de maatschappelijke discussie mogen we gewoon heel blij zijn dat er elke week weer zoveel vrijwilligers klaar staan om ons onze wedstrijden te laten spelen.
Bron: SV Dynamo Apeldoorn
