Zoals voor de wedstrijd al was aangegeven is Olhaco een oude bekende van Donitas, met ongeveer dezelfde verliezen qua bezetting. Olhaco stond 5 punten hoger dan Donitas (respectievelijk 14 en 9) maar had nog niet dezelfde tegenstand gehad als de thuisploeg. Thuis zou er dus wel wat gepakt kunnen worden! Zou er dan eindelijk wel gewonnen kunnen worden, na wekenlange malaise? In de fantastische Struikhal is het goed toeven, zelfs met de nieuwe regels van de ACLO. Donitaters maken nou eenmaal sfeer, dat zit in hun bloed, rondgepompt door een geel-blauw hart.
De Groningers startten de wedstrijd met de opdracht steady te spelen: Weinig A-punten maar ook weinig fouten. Domweg goeie dingen doen, dat was het devies.
In de eerste set kon trainer/coach Rob Harmsen zowaar kijken naar de tegenstander zonder gelijk volle bak op de huid van zijn spelers te zitten. Er werd goed begonnen, de gasten hadden moeite om de servicedruk om te zetten tot mooie side-outs, waardoor de Groningse blokkering vat had op hun aanval. Toch werd het gaatje wat was geslagen door Donitas niet groter doordat de eigen side-out ook niet echt best was. Passer/lopers Aart Jan Groeneveld en Peter van der Poel en libero Romke Praamstra maakten het spel van spelverdeler Rik Bakker er niet makkelijker op waardoor er nauwelijks over het midden gespeeld kon worden. Dit, terwijl er nog wel een tactische wissel was toegepast tussen hoofdblokkeerders Hilbert Oost en Jan-Willem het Lam. Het kleine gaatje bleef riskant tot boven de 20. Daar kwam spelverdeler Arjan Boekweg erin voor de service en deed dit uitstekend. De set werd binnengehaald met 25-23.
De tweede set ging iets beter dan de eerste set. De aanval op de buitenkant liep als een trein, vooral diagonaal Jisse Diekerhof scoorde mooie punten (mooi, in de zin van ‘volgens opdracht’) en ook Peter van der Poel nam overal nog een vinger of hand mee. Aart Jan Groeneveld liet de verdediging van de Drentenaren hard werken door lepe weggelegde balletjes. Al met al niet alles voor de shine, maar juist degelijk spel zodat de druk bij de tegenstander lag. Dit werd duidelijk in de eindstand (wederom vanaf de 9-meter lijn geholpen door Arjan Boekweg), 25-21.
Twee-nul voorsprong en dus een kritiek moment voor de psyche van de mannen van het eerste. Waarom weet niemand, maar alles ging een stap terug en de bekende verkramping stak de kop op. Peter van der Poel moest plaatsmaken voor Rolf Dijkstra, die dit keer niet gelijk zijn handtekening kon zetten op de set. Na twee prikballen op een wat afwezig ogende Romke Praamstra was er in de eindfase een gat gelagen in voordeel van Olhaco. Toen Arjan Boekweg weer zijn werk deed vanaf de achterlijn had hoofdblokkeerder Jan-Willem het Lam iets te hoge verwachtingen van de multi-getalenteerde spelverdeler en liet een bovenhandse bal een meter naast hem vallen. De koek was op en laatstgenoemde kreeg de volle lading, die hij vervolgens gewoon weer teruggaf. Deze energie was nodig om de boel weer op de rails te krijgen (het stond nu 20-24). Dit en Jisse Diekerhof natuurlijk, die netjes een serveserie maakte en daardoor setpoint (25-24) creëerde. Helaas kon er na hard werken en menig spannend moment niet geprofiteerd worden en werd de set terecht met 28-30 verloren door de Groningers.
Peter van der Poel mocht zijn rentree maken in de vierde set. Dit liet hij niet onbenut en begon sterk aan deze set. Samen met de andere passers kon er meer gebracht worden waardoor spelverdeler Rik Bakker het midden volledig kon benutten. Hoofdblokkeerder Hilbert Oost had het eindelijk te pakken na een slopende vorm dip. Hij scoorde mannelijke punten en zorgde voor een opgewekte stemming in het team. Al snel werd duidelijk dat er niet veel voor nodig was om deze set binnen te slepen. Nadat Peter zijn lolletje had gehad door oud-Donitater en goeie vriend Erwin Enter eigenhandig de wedstrijd uit te blokken mocht super-serve-sub Boekweg de honneurs waarnemen om de set van 24-7 naar 25-7 te serveren. Duidelijke cijfers, daar klinkt goede hoop uit voor de toekomst. Eindelijk weer winst, 3-1 en dus weer een stuk dichter bij de middenmoot!
Met de aanpassing in speelwijze en mentaliteit in het veld (of het ideaal daarvan) heeft trainer/coach Rob Harmsen zijn mannen de goede kant op gekregen. Of dit gehandhaafd kan worden moet blijken in de komende wedstrijden. De eerste is tegen Sovoco H1, in Soest. Dit team staat exact gelijk met Donitas (Donitas 1 setpunt meer voor én tegen), dus het is van groot belang om ook hier een goed resultaat te boeken.Na een dag met bierloze tribunes werd het hoog tijd om Donitas’ Super Saterday te vieren in de kantine. Dames 1 t/m 6 won en ook Heren 1 t/m 4 won, dus het werd nog een lange en mooie nacht…!
Bron: Donitas
