Een verse afgehakte kop van een koe. De kop bungelt aan een touw, het bloed druppelt op de grond. Dit is het eerste wat ik zie op weg naar de dichtstbijzijnde bazaar. Het leven in Baku zit vol verassingen.
Mijn twee teamgenootjes attenderen mij op het hoofd. Mijn god! Wat een naar gezicht. Zomaar op de hoek van een straat, voor de deur van de slager. Natuurlijk maken we direct een paar foto’s voor het thuisfront. De slager denkt potentiële kopers te hebben. Voor tien dollar mogen we de kop meenemen. Lekker joh, kun je soep van maken! Of je lepelt er een oog uit, of je snijdt er een oor af, kookt deze delen en…..eet smakelijk! ‘Nou, vandaag even niet’, luidt ons antwoord. Teleurgesteld loopt de slager naar binnen. Nog half in shock, maar inmiddels behoorlijk melig, vervolgen we onze weg naar de markt.
Onderweg rijden een paar auto’s ons bijna aan, maar dit terzijde. Na een week rondrijden in Baku kijk ik daar ook niet meer van op. Daar is de bazaar! Ik ga op zoek naar verse groente en fruit. En als ik deze bazaar binnenloop, blijkt deze markt uit enorm veel kraampjes met allerlei soorten groente en fruit te bestaan. Alles wat je in Nederland bij de groenteboer kunt krijgen, verkopen de marktlui hier ook. Bij de kraampjes waar het fruit er het beste uitziet gaan we de prijs vragen. Natuurlijk zijn we eerst nog erg aardig, maar daardoor gaat de prijs niet echt omlaag. Een honderdtal kraampjes later werkt mijn chagrijnige hoofd heel goed en krijgen we de prijs wel naar beneden. Het is even wennen, maar onderhandelen is hier de normaalste zaak van de wereld.
Ondertussen zijn we met z’n drieën een wandelende attractie. Drie lange volleybalsters, op een drukke markt, dat is bijzonder. Mensen maken foto’s, geven hun mobiele nummer om Engels te kunnen praten en vragen ons Amerikaanse teamgenootje of ze uit Afrika komt. Donkere mensen zie je hier in Baku verder eigenlijk ook niet. Het lijkt zelfs wel alsof de lokale bevolking hier ook westerlingen alleen nog maar op tv ziet en nog nooit in het echt heeft gezien. Iedereen staart je aan alsof je van een andere planeet komt. Soms voel ik me daardoor ook echt ongemakkelijk.
Na een uur wandelen we terug naar huis met allerlei lekkers in twintig verschillende zakjes. Op weg naar huis ben ik benieuwd naar 1 ding. Zou die koe, of beter; dat hoofd er nog hangen? Het antwoord komt snel. Ja hoor…maar gelukkig is het bloeden gestopt.
