Aan Sinterklaas doen ze in Baku niet. Daar geloven ze hier niet in. Maar God bestaat hier wel. En sinds vorige week staat hij aan onze zijde. Want na een mooi geplaatste bal van Manon, winnen wij namelijk van Rabita. Dit is een derby hier in Baku. ‘Oh Dio’ riepen de Italianen luidkeels. God was ons blijkbaar goed gezind.
Want wat hadden wij die overwinning nodig zeg! De druk was enorm groot. De laatste vijf jaar heeft onze club nooit van Rabita kunnen winnen. Het is een grote concurrent en één van de mede-kandidaten voor de landstitel. Bovendien eist de clubleiding, na het moeizame begin van het seizoen, een aantal goede resultaten in een reeks zware wedstrijden op rij. De afgelopen weken spelen we wel redelijk goed, maar krijgen we het maar niet voor elkaar dat alle speelsters op hetzelfde moment top zijn. Tot vorige week dus. Na de winst tegen Rabita is er een enorme ontlading. Zelfs het kantinepersoneel komt ons na afloop van de wedstrijd handjes schudden. Als je wint heb je vrienden. (Mmm, waar ken ik die zin toch van…) Vanmiddag (woensdag) staat de laatste, belangrijke wedstrijd uit deze serie op het programma. We spelen thuis tegen Esczacebasi, één van de Turkse topploegen uit de Champions League. Dit team is al geplaatst voor de volgende ronde. Wij nog niet. Een goede gelegenheid om ze thuis te verslaan. In Nederland vieren jullie vandaag Sinterklaas. Voor ons geen surprises, gedichten, pepernoten en chocoladeletters. Maar God staat ons nu bij en wellicht heeft de goede oude man voor ons wel een mooi cadeau in petto. Winnen van Esczacebasi en plaatsing voor de volgende ronde van de Champions League. Dan gaan we vrolijk de Kerst tegemoet. Dat vieren ze hier wel!
Caroline Wensink
