Het is de laatste keer dat in Qatar de WK Clubs worden gehouden. Vier jaar lang is vier miljoen euro geïnvesteerd om een toernooi voor topclubs voor zowel vrouwen als mannen in Qatar te organiseren.
Clubs die worden uitgenodigd (er zijn geen regels voor de selectie) hebben zelf geen kosten. De vlucht en het hotel wordt voor ze geregeld en ze krijgen ook nog een zakcentje mee. Het team dat als laatste eindigt, ontvangt 30.000 euro en de nummer 1 maar liefst 250.000 euro (belastingvrij want in Qatar kennen ze geen belasting). Ik heb me zelfs laten vertellen dat de bevolking uit Qatar niet hoeft te werken. De inwoners krijgen elke maand geld van de overheid als een soort salaris (pensioen) uitgekeerd. Alles wat ze daarbij verdienen is extra. Maar ja, met al die olie en dat gas in de grond zitten ze daar voorlopig nog wel goed. Een volle tank kost hier acht euro en daarom zie je bijna geen auto met minder dan zes cilinders op straat. Maar goed dat Henry Ford voor motoren met acht cilinders heeft gezorgd, anders verdienen de tankstations hier niets. En een taxi neem je hier ook met plezier, want het lijkt wel of de meter stuk is. Ik heb aardig wat kilometers gemaakt in een taxi, maar ben niet boven het Nederlandse starttarief van vijf euro uitgekomen.
Tijdens dit toernooi heeft de FIVB voor het eerst geëxperimenteerd met het videosysteem ‘hawk eye’. Beide teams mogen twee keer per set een challenge aanvragen om te laten beoordelen aan de hand van videobeelden of een bal in of uit was. Ook over een voet- of netfout kan op dez emanier duidelijk worden verkregen. De beoordeling aan de hand van de beelden wordt dan door de scheidsrechter overgenomen en is definitief. Het systeem is al langer in gebruik bij het tennis. Bij het volleybal zijn hiervoor 16 camera’s nodig die alle lijnen filmen en de netrand. Plus nog eens drie technici die verantwoordelijk zijn voor de verwerking en het snel oproepen van de beelden op een groot scherm. Omdat systeem erg duur is zal het voorlopig alleen bij grote toernooien in de halve finales en finales worden gebruikt. Om te beginnen in de Word League volgend jaar waarin ook onze mannen van Oranje gaan schitteren. Ik vind het een mooi systeem en er is in ieder geval er geen discussie meer mogelijk. Vaak heb ik gezien (en zelf meegemaakt) dat wedstrijden beslist worden door foute beslissingen op cruciale momenten. In belangrijke wedstrijden, waarin de verschillen klein zijn, kan winst of verlies afhangen van één bal en is dit systeem een zegen. Een paar spelers in Qatar moesten nog wennen. Ook al was er op de beelden duidelijk te zien dat de bal uit was, ze bleven bij hun mening.
Vandaag de finale en het ziet ernaar uit dat Brazilië op dit moment de beste en de sterkste competitie van de wereld heeft. En was dit dan de laatste WK voor clubteams? Ik ben benieuwd of de FIVB een ander land vindt om dit toernooi te organiseren.
Guido Görtzen
