Alle ingrediënten waren gisteravond aanwezig om van de beslissende halve bekerfinale tussen Antwerpen en Roeselare een ware topwedstrijd te maken. En dat werd het! Antwerpen vocht in de eigen Arena als een stier die richting de rode lap rent, maar uiteindelijk werd het eigen bloed vergoten…
In een werkelijk geweldige ambiance, zagen zo’n duizend toeschouwers Antwerpen gisteravond beresterk aan de match beginnen. Spelverdeler Dirk-Jan van Gendt kreeg in de beginfase de meeste handen op elkaar door achtereenvolgens te scoren met een killblock, doortikbal en service-ace. Maar ook libero Gijs Jorna speelde met zijn ijzersterke (blok-) verdediging een belangrijke rol in het goede spel van de thuisploeg. De eerste doorgang ging tot grote tevredenheid van de menigte naar Antwerpen en terwijl de ploegen van kant wisselden, stond één van de vele acts alweer klaar om het publiek te blijven vermaken tijdens een volgend dood spelmoment. Dit maakte, samen met een enthousiaste speaker, meeslepende actieve muziek, fanatieke opgewekte toeschouwers en bovenal een hoog niveau volleybal de avond erg aantrekkelijk voor alle aanwezigen.
Ook de tweede set ging van start met goed volleybal. Antwerpen voerde wederom de boventoon, maar ook Roeselare deed van zich spreken en zorgde met spectaculair verdedigingswerk bij vlagen voor de meest spraakmakende rally’s. Ook de middenas van de bezoekers was sterk. Joppe Paulides kreeg weliswaar weinig ballen, maar de set-ups die hij kreeg verwerkte hij makkelijk tot mooie scores. International Thomas Koelewijn had aan de overkant een minder gelukkige wedstrijd. De lange middenman werkte hard, maar haalde zijn eigenlijke niveau niet. Ondanks een spannend verloop van deze set, bleef Antwerpen de bovenliggende partij en won het wederom verdiend.
Het derde bedrijf ging meer gelijk op en langzaam aan liep Roeselare met een sterke diagonaalspeler uit tot een kleine voorsprong. Op 16-20 leek deze set zelfs naar de blauwhemden te gaan, maar Antwerpen-coach Kris Tanghe liet het hoofd niet hangen en gooide een blik wissels in de strijd. Met succes, want de thuisploeg haalde ook de belangrijke derde set binnen, waarna de Arena ontplofte.
Nu de wedstrijdwinst binnen was en de stand tussen de twee teams weer was rechtgetrokken (1-1), stond er nog één ding op het to-do-lijstje van de Antwerpers: die verdraaide golden set winnen. En dat was precies een stap teveel voor de Antwerpse boys, die Roeselare gedurende de strijd al steeds dichterbij zagen komen en hun concentratie net wat leken te verliezen. Misschien was de spanning wat te veel, wellicht speelde Roeselare het gewoon erg gedecideerd uit, gissen naar de oorzaak heeft achteraf geen zin. Feit is dat Roeselare er na een 3-0 wedstrijdverlies gisteravond, door winst in de gouden set alsnog met het finaleticket en een intens gelukkig gevoel vandoor ging.
Joppe Paulides vierde het feest uitbundig met iedereen die zijn blijdschap deelde, maar tegelijkertijd waren aan de overkant de bedrukte gezichten van zijn landgenoten te zien. Joris Marcelis baalde, al was zijn intensiteit iets minder groot omdat hij slechts enkele invalbeurten kreeg. Dirk-Jan van Gendt prevelde al mopperend ‘dat het toch wel erg balen is als het zo loopt’, terwijl de vrienden Gijs Jorna en Thomas Koelewijn met tranen in de ogen bij bekenden hun verhaal deden. Koelewijn: ,,Natuurlijk is het enorm zuur als je zo dichtbij komt en dan net verliest.” ,,Zo close bij de grote finale kom je inderdaad niet snel. Dit is echt heel erg,” beaamde Jorna, terwijl de twee samen met hun teamgenoten deze qua spel en aantrekkelijkheid prachtige volleybalavond, teleurgesteld afsloten.
